Co to znaczy ddd?

co to syndrom ddd

Dysfunkcja w rodzinie nie ogranicza się tylko do problemów z uzależnieniami i przemocy fizycznej. W wypadku osób żyjących z syndromem DDD określanym również syndromem dziecka porzuconego, dysfunkcja polega na niewypełnianiu przez rodzinę swojej podstawowej funkcji, co skutkuje wadliwą socjalizacją i wiąże się z wystąpieniem poważnych problemów w dorosłym życiu.

Syndrom DDD – co oznacza?

Co to znaczy DDD? Syndrom DDD, czyli syndrom Dorosłego Dziecka z rodziny Dysfunkcyjnej, to zespół emocjonalnych i fizycznych zaburzeń, u których źródła znajduje się wychowanie w niedojrzałym systemie rodzinnym. Osoby nim dotknięte borykają się z obciążeniami psychicznymi będącymi wynikiem przykrych doświadczeń z okresu dzieciństwa i dorastania. Syndrom DDD dotyczy osób, które wychowały się w zamknięty, sztywnym systemie rodzinnym, w którym zaburzone były role i sposób komunikowania się członków. Wiąże się to z kształtowaniem w sobie nieodpowiednich mechanizmów obronnych i wywiera negatywny wpływ na sposób postrzegania zarówno otoczenia, jak i samego siebie.

DDD a DDA

Syndrom DDD odnosi się do wszystkich dorosłych dzieci wychowanych w rodzinie dysfunkcyjnej, bez względu na podłoże dysfunkcji. Syndrom DDA, czyli syndromDorosłych Dzieci Alkoholików, dotyczy wyłącznie osób, które w dzieciństwie cierpiały z powodu napięcia, dezorientacji i zakłóceń w poczuciu bezpieczeństwa spowodowanych obecnym w rodzinie alkoholizmem. Czynnikiem różnicującym te dwa syndromy jest więc czynnik odpowiadający za wystąpienie zaburzeń w systemie rodzinnym. Obie jednostki chorobowe mają ze sobą jednak wiele wspólnego, łączą je liczne objawy o podłożu emocjonalnym i psychologicznym.

Czym jest dysfunkcyjna rodzina?

Dysfunkcyjna rodzina nie jest w stanie zapewnić jej członkom poczucia bezpieczeństwa. Zmusza wychowujące się w niej dzieci do znajdowania różnorodnych sposobów radzenia sobie z emocjami na własną rękę i prowadzi do wykształcenia się u nich niskiego poczucia własnej wartości.

Parentyfikacja w rodzinach dysfunkcyjnych

W rodzinach dysfunkcyjnych często dochodzi do tak zwanej parentyfikacji, czyli ukształtowania się u dziecka odpowiedzialności za emocjonalny i fizyczny komfort rodzica. Polega ona na odwróceniu ról w rodzinie i zaistnieniu sytuacji, w której dziecko troszczy się o dobrostan dorosłego, poświęcając swoje osobiste potrzeby. Parentyfikacja stanowi formę zaniedbania. Nosi znamiona przemocy i wiąże się z poważnymi konsekwencjami dla dalszego rozwoju dziecka, które doznaje obciążenia emocjonalnego znacznie przekraczającego jego możliwości.

Dlaczego tak trudno zauważyć syndrom DDD?

Syndrom DDD może być trudny do zauważenia, gdyż u jego podłoża znajduje się dysfunkcja, która nie zwraca uwagi otoczenia, na przykład pracoholizm, emocjonalna niedojrzałość lub niedostępność rodziców, czy też brak otwartej komunikacji między członkami rodziny. W oczach wielu osób podstawą do wykształcenia się syndromu dziecka porzuconego są wyłącznie przemoc oraz uzależnienia. Często nie zdają sobie one sprawy z istnienia DDD i pierwszy raz słyszą o nim od psychoterapeuty, do którego udały się w celu rozwiązania swoich problemów.

Jak wyjść z DDD?

By wyjść z DDD, osoba dotknięta syndromem porzuconego dziecka powinna przede wszystkim rozpocząć psychoterapię która pozwoli jej poradzić sobie z krzywdzącymi przekonaniami, rozbroić dysfunkcyjne mechanizmy obronne i porzucić rolę ofiary. W rozwiązywaniu problemów dzieci DDD pomocne są specjalne grupy wsparcia. Spotkania z innymi osobami zmagającymi się z tymi samymi trudnościami ułatwiają proces odkłamywania dzieciństwa i wspomagają zmianę sposobu myślenia oraz postrzegania rzeczywistości.

 

DDA to bardzo częsta przypadłość. Ważne jest, abyw  przypadku podejrzenia wystąpienia takiego syndromu u siebie udać się do specjalisty i uzyskać pomoc.